හඬන විට හදවත මොර ගසා
මුළු අහස් තලයම ඉකිබිඳී
සිටියද දෙනෝ දාහක් පසු තලය තුල
දැනේ තනි කමක් මට අදඳු පෙර මෙන්
වාලුකා තලයම කම්පා කරමින්
හිස් අහස් තලයම එකළු කරමින්
දොරේ ගලා යයි වැහි අඳුර මෝරමින්
පොලෝ තලයම කම්පිත කරමින්
මුරගසං වැහි කඩා හැලෙන
මේ මූසල හැන්දෑව
රාත්රියට හඬ ගසයි
සළු පිළි උනා දමා
එක් වෙන්න හුන් සමග....
No comments:
Post a Comment